Twarzą do słońca

Pękają ściany

martwe zegary wleką się za mną

nie  trzeba wcale być umarłym

by czuć zimno

nie sądzę nikogo

ale wiem

przyszła pani zła

wyrywająca trzewia

chyba to jest koniec tła

powietrze zieje pustką

a ja zostaję tu, uśmiecham się

z twarzą zwróconą do słońca

Autor wiersza: Paweł Tworkowski
Copyright © 2012 paweltworkowski.pl Paweł Tworkowski