Na wierzchu

Wyłażą szczury z kanałów

Wiercą wrednymi oczami

Nie mogę na nie patrzyć

Są ohydne i małe

Piszczą i łażą dokoła

Nadgryzają jedzenie

Zostawiają wszędzie bałagan

Wchodzą do pomieszczeń

W pałacach siadają przy stołach

W kościołach na ambonach

W urzędach patrzą zza biurek

Piski brzmią w telefonach

Wychodzą spod niebieskich masek

Buszują pod czarnymi togami

Zawsze u góry, zawsze ma wierzchu

Plączą się pod nogami

Autor tekstu: Paweł Tworkowski

Copyright © 2012 paweltworkowski.pl Paweł Tworkowski