Człowiek 

Zniweczony czas

Bzdurne gadanie

Betonowe wycie

Zasypiający dzień

Przynosi tylko zmęczenie

Człowiek z perłowym wędzidłem

 Niesie swoje brzemię

Ma te wszystkie twarze

Patrzące rano w lustra

Wszystkie zgarbione plecy

Kładące się do łóżka

Człowiek z szklanym spojrzeniem

Siedzi w błyskającym pokoju

Bezwiednie akceptuje bzdurę

Przebierając koszu

Pasy dróg umykają

Tylko prowadzą do nikąd

Zakręty sypią się na głowę

 Rozbijając zimnym obuchem

Człowiek z perłowym wędzidłem

Odchodzi ze szklanym spojrzeniem

Z pustką wyrytą w obliczu

 Z życiem niknącym w cieniu

Autor wiersza: Paweł Tworkowski

Copyright © 2012 paweltworkowski.pl  Paweł Tworkowski