Tu i teraz

Tak dziwnie patrzą twarze

te z drewna i kamienia.

Oszołomione, przerażone

Trudno im sobie to wyobrazić.

Przecież jednak się to dzieje

Tu i teraz, tu i teraz

Nikt nie pyta ich o zdanie

Nikt w ich imieniu głosu nie zabiera

Nie patrzcie z takim wyrzutem

to stać się musi, tak napisane.

Popłynie wasz pot po fabrykach

tu teraz, tu i teraz.

Oni zaś mówią i mówią

Plując w ekranu kawiorem

To wszystko jest wyższą racją

Tu i teraz, tu i teraz

Autor wiersza: Paweł Tworkowski

Copyright © 2012 paweltworkowski.pl Paweł Tworkowski