Enklawa

Soczystość przestrzeni

snuje się strużką kawy

po moim przełyku

sennie spoglądam

półuśmiechem

na biegające mrówki

zapadam się

w wielką białą chmurę

miękką od dźwięków

wibrujących

łagodnymi myślami

mogę tak patrzeć na ciebie

w nieskończoność

niewidzącym wzrokiem

mogę tak chłonąć napięcie

którym emanujesz

delikatnie się rumieniąc

Autor wiersza: Paweł Tworkowski
 Copyright © 2012 paweltworkowski.pl Paweł Tworkowski