Niewypowiedziane

Chcę mówić o tym głośno

lecz wszystko staje w gardle.

Mam na twarzy to samo,

to samo co wtedy – niezrozumienie

Ten sam strach paraliżuje słowa,

to samo niedowierzanie.

Od sprzeczności pęka głowa,

to samo wypieranie.

Ja tu nie jestem

Tego nie było

Nic nie czuję, nic nie czuję

Nie wiem, co się dzieje

Wszystko jest jak było

chociaż już nie ma nic.

Wciąż słyszę ciężkie kroki

kata w skórze obrońcy

 Autor wiersza: Paweł Tworkowski

Copyright © 2012 paweltworkowski.pl Paweł Tworkowski